Een muis en 100 vliegen

De sleutel draait vlot in het slot. Voorzichtig open ik de buitendeur. Ik duw en de deur kraakt open. Voor me, op de granieten keukenvloer ligt een dode muis. Ik schop de muis met mijn voet voorzichtig onder het aanrecht, zodat mijn model de muis niet zal zien.. Ik nodig haar uit ook naar binnen te komen. De kou stroomt in kleine wolkjes uit onze monden. Ze brengt haar handen naar haar kraag en trekt haar jas dicht tegen haar aan. We stappen over het grote gat in de vloer in de gang en lopen de trap omhoog naar de zolder. De draad van het lampje hangt boven de deur en schampt onze haren als we de zolder oplopen.

Ze verkleedt zich. Meerdere laagjes trekt ze aan om de kou te trotseren. Haar bruine col verwarmt haar slanke lijf. Een klein straaltje licht valt door het dakraam en verlicht net haar gezicht. In de spiegel zie ik haar reflectie, Ze is stil en aanwezig. Prachtig in haar verschijning.

Ze verkleedt zich, in maagdelijk blauw, en laat zich bevallig over de stoel vallen. Haar hoofd naar beneden gebogen. Ik klik.

De dode vliegen, blijven roerloos liggen